Auteur: Natasja van der Woude

Zomers Zwerf Zeil Zooitje, Zwerf Zomers Zeil Zooitje, of was het toch Zomer Zeil Zwerf Zooitje? In ieder geval een evenement waar Iedereen over te spreken is als HET weekend van het jaar. Ik als eerstejaars zijnde kon nog niet goed begrijpen, als je niet kan zeilen, dat dit zo leuk kon zijn? Onwetend stapte ik het bootje in samen met 3 andere onwetende Party chicks, namelijk Donna, Mies en Wiets, of terwijl; de zeilmeerminnen. Heel leuk zo’n naam, maar zeilen konden we niet. Waar ging dit weekend heen dacht ik toen en hoe gingen wij dit overleven.
Wanneer eenmaal de boot was versierd met ballonnen, slingers en andere onhandige versiering, was het dan de hoogste tijd om erop uit te gaan. Het eerste stress moment kwam al snel, namelijk uit varen. Gelukkig ging dit nog redelijk soepeltjes en dachten we bijna dat dit allemaal ons ging lukken. Na het hijsen van het zeil, kwamen we al snel achter dat dit nog best ingewikkeld was en besloten we toch even gebruik te maken van de motor. En vraag mij niet hoe, maar toch hebben we het voor elkaar gekregen om vast te komen op de bodem. Zo vast, dat zelfs ADAM het niet voor elkaar kreeg om ons uit de grond te halen met hun speedboot van 200 PK. Gelukkig hadden we Berend, die met zijn berenkracht het bootje uit de grond wist te halen en konden we weer door. Na een paar uur verder dobberen kwamen we aan in Langweer, het naar mijn mening het allerschattigste dorpje van Friesland. Een fijne avond waar we met elkaar veel hebben gelachen, gekletst en niet te ontbreken gedronken en gedanst in het kroegje De Tapperij. De wedstrijd ‘wie het langst ondersteboven aan het wiel kan hangen en tegelijkertijd een biertje at’ was ook zeker niet te missen. Net als de vragen; ‘’Jack, heb jij je wel ingesmeerd?’’ of ‘’Wil je aftersun van mij lenen?’’. Nee, Jack had zich niet ingesmeerd die dag en ja, de aftersun kwam zeker goed van pas.
De volgende dag was het zonnetje nog warmer en de wind nog beter. Na een halfuur te hebben moeten wachten op de 3 minuten douche, hebben we ons snel klaar kunnen maken voor de tweede dag op het water. Dit keer kregen we hulp van iemand van ADAM, wat ons heel erg heeft geholpen. Wel handig als je namelijk weet hoe je overstag moet gaan en daarnaast moet sturen. We voeren via Sneek naar het Heegermeer en kwamen aan in het haventje in Heeg, weer zo’n fijn schattig Fries dorpje. We hebben hier heerlijk gegeten van de bbq van ADAM en daarna kunnen uitrusten van deze warme vermoeide dag. Naast dat iedereen aan het snotteren en huilen was van een of andere zombie ziekte (genaamd hooikoorts) hebben we deze avond ons goed kunnen vermaken en wederom misdragen. Wat ik heel leuk vond, was de discotheek d’Ald Wal. De discotheek waar we met zijn allen als een stel idioten hebben gedanst en gedronken als nooit tevoren, waar we gelukkig heel goed in zijn met zijn allen. Zeker een avond voor in de boeken.
De volgende dag, tevens de laatste dag, is een dag die uit het boek mag worden geschrapt. Vroeg wakker worden omdat je de pijn van de bedjes niet meer aankan en de felle zon op je gezicht voelt schijnen. Het opruimen van je bootje, en daarmee bedoel ik, opruimen tot je erbij neer valt, want die borg krijg je niet zomaar terug. En dan nog de terugweg naar huis wat allemaal niet meevalt in het Friese gehucht.
Desalniettemin heb ik genoten van dit weekend en kijk ik er met een glimlach op terug. Wat nou precies de juiste volgorde is van deze vier letters maakt allemaal niet uit. Zomers was het zeker met de temperatuur van 30 graden iedere dag, Zeilen was het activiteit wat voor zeilmeerminnen helaas niet is voorbestemd, Zwervers dat wij waren op de laatste dag met onze katers en zeker één groot Zooitje ongeregeld bij elkaar. Of terwijl, het allerleukste weekendje met de vereniging wat ik niet zomaar vergeet.
 
ADAM, bedankt! ZZZZ, tot volgend jaar!

Lieve allemaal en in het speciaal die lieve roze meiden,
Wat heb ik een ontzettend leuke en mooie tijd gehad hier met jullie in Leeuwarden. Voor mij is het bijna zover om Leeuwarden te verlaten en aan een nieuwe uitdaging te beginnen. Wederom omringt door die roze liefde, maar dan op een andere plek, namelijk in Amsterdam. Nog minder dan twee weken en dan mag ik mezelf re-member noemen, een heel vreemd idee …
De afgelopen drie jaar heb ik enorm genoten van mijn studententijd hier in Leeuwarden en ben ik benieuwd wat me allemaal te wachten staat in Amsterdam. Een stad die nogal een stukje groter is dan Leeuwarden en heel wat drukker. Ik heb zo’n vermoeden dat mijn beste vriend ‘google maps’ gaat worden de eerste paar maanden en dat ik dan alsnog een aantal keer verdwaald ga raken, maar ach, wat geeft het. Begin september start ik mijn stage bij City ID Group en zal ik in het Amsterdam ID Aparthotel de functie als event manager stagiair vervullen. Voor ik aan het volgende avontuur ga nadenken, wil ik nog even stil staan bij de afgelopen drie jaar.
De meiden die Leeuwarden inmiddels al hebben verlaten, zeggen altijd dat ze Leeuwarden zo missen en dat je zolang je er nog zit je moet genieten. Op advies van hen heb ik dat dan ook ‘extra’ gedaan en dit houd ik zeker nog vol de laatste paar weken, want wat is het hier leuk en fijn. Ik moet zeggen dat ik een van de leukste evenementen toch wel het zeilweekend vind, waarbij alles kan en alles mag, je heerlijk kan zeilen en chillen. Daarnaast niet te vergeten gala, wat bewijst dat we ook nog wel ‘chique’ zijn en SkIoVivat, een week vol gekkigheid en ski-plezier. De themafeestjes, waarbij we ons mochten verkleden en de kerstweek, de mooiste week van het jaar. Het fijnst van alles is dan toch, de maandag en de donderdag met de meiden op de kroeg, op de AGK (het dispuutshuis) en nog even naar de Ouwe Stoep. De gekste danspasjes komen tevoorschijn en iedereen is heerlijk zichzelf. De biertjes smaken goed, liedjes worden aangevraagd en er wordt gedobbeld en gelachen, bovenal, we genieten. De ochtend erna is alleen vaak wat zwaarder, maar daar komen we dan ook wel weer bovenop, want ja, het is weer tijd voor school. Gelukkig konden we elkaar daar ook altijd goed in ondersteunen en elkaar af en toe even dat extra zetje geven voor school. Naast alle gekkigheid, zijn we er ook voor elkaar tijdens moeilijkere tijden, en dat waardeer ik enorm.
Trots ben ik op de meiden om me heen, de meiden die altijd in zijn voor een avondje feesten, een avondje chillen of gewoon samen genieten van een goed gesprek onder het genot van een rood wijntje, de meiden die er altijd voor je zullen zijn.
Veel liefss
(Houdoe en bedankt gekke Bossche bolletjes van me)
Quint

Ik denk dat we per verenigingsjaar een paar echte hoogtepunten beleven, en een van deze hoogtepunten is het Gala Annuel. Afgelopen maand heeft het Gala Annuel weer plaats gevonden. Dit keer zou het geen feest zijn in Leeuwarden maar is er een heel weekend voor uitgetrokken die we hebben doorgebracht in Limburg. Het gala begint naar mijn mening niet pas op de datum die er op de uitnodiging staat maar al maanden van te voren. Op het moment dat iedereen elkaar begint gek te maken met de veel voorkomende zin; “Heb jij al een gala jurk besteld?” De vraag waarop iedereen tot op een week voor aanvang nog geen ‘ja’ kan zeggen en op het moment dat je dan eindelijk iets besteld hebt, kom je erachter dat heel de vereniging haar jurk op dezelfde site heeft besteld.

Na een goede ervaring van vorig jaar hebben we ons concept dit jaar herhaald en hebben we ons verwikkeld tot de dates van McCoy. En na alle voorpret kwam toch eindelijk het weekend van het Gala  Annuel aan. Na een geslaagd LHPré gala moesten we er de volgende ochtend vroeg uit omdat er om 10.00 uur een champagne ontbijt voor ons klaar stond op Pompeii, waarnaar we vervolgens met zijn alle de trein instapte richting het zuiden.

Van de ene overstap kwam de ander. Toen we eenmaal in de bus naar het kasteel zaten bleek deze toch even andere plannen te hebben dan verwacht. Zo zaten we met heel de vereniging in een bus die niet meer verder reed, vast in Limburg. Dan kunnen we die toch ook weer afstrepen van onze ‘leeuwarden bucketlist’. Gelukkig werd alles snel geregeld en kwamen we uiteindelijk aan op locatie, waar we met open armen verwelkomd werden.

Nadat we hadden ingecheckt op onze kamers werden ons de eerste borrels uitgereikt en kon het allemaal echt gaan beginnen. Een receptie zette zichzelf voort in een 3 gangen diner en die ging weer over op het feest. Een band werd overgenomen door een DJ en menig lid had ondertussen al het nodige gedronken. Een gala zal het gala niet zijn als mensen zich niet de volgende ochtend afvragen wat er nou precies gebeurd is, als mensen zich niet zouden misdragen, verwonden of als hakken niet na 5 minuten omgewisseld worden voor sneakers, als er geen jurken kapot zouden gaan en als er niet veel te veel gedronken wordt. Gelukkig is er van dit alles niks ontbroken en is iedereen aan het eind van de avond, alleen of met een date, in bed beland. Want we konden nu eindelijk een keer letterlijk rollend naar bed. De volgende ochtend stond er een brunch voor ons klaar waarnaar we de reis terug naar Leeuwarden weer vervolgde. Het is een weekend geweest dat we niet snel zullen vergeten en die we allen graag nog herbeleven, maar gelukkig kunnen we weer uitkijken op het volgend Gala Annuel.

Evenementen commissie bedankt, en jullie hopelijk tot snel!

Lieve lezers,
Jeetje wat een week. Ieder jaar is het weer de vraag of de kerstweek daadwerkelijk zo leuk is als iedereen zegt, en ook dit jaar voldeed hij aan alle verwachtingen. Toen zondag de kroeg haar deuren opende en de kroeg rijkelijk verlicht werd door kerstlichtjes, warm versiert was met kerstversiering en de traditie getrouwde kerst afspeel lijst aan stond kon de kerstweek beginnen. Al snel stroomde de kroeg vol met enthousiaste studente in hun lelijkste kersttrui om samen de kerstweek in te luiden. Voordat wij, de roze meiden, de kroeg op stelten gingen zetten waren we eerst een hapje eten bij onze sponsor Fellini. Hier genoten we van huisgemaakte steenoven pizza’s en heerlijke pasta’s. Vervolgens vertrokken we gezamenlijk naar de kroeg. De gele rakker vloeide rijkelijk en de sfeer was al snel vertrouwd, zodoende werd zondag en mooi begin van een wilde kerstweek. Zoals elk jaar waren de dagen eerlijk onderverdeeld tussen dispuut, commissie en huis. Maandag was de eerste dispuutsavond, er werd besloten om een flessen avond te doen. Want ach, het is maar een keer kerstweek. We zongen mee met de kerstliedjes, nuttigde de benodigde soccie terrors en de spelletjes werd gespeelt. De dinsdag brachten wij de avond gescheiden door, desalniettemin was dit een zeer geslaagde avond. Elke commissie of bureau ging gezamenlijk uiteten of thuis ergens uitgebreid koken, het was fijn om een keer in een andere toestand te zijn dan de serieuze vergaderingen. De woensdag avond, voor sommige een avond om tot rust te komen, maar voor de echte strijders een avond die net als alle andere volop benut wordt. Deze avond komen alle huizen samen om samen met hun huisgenoten hun huis, en vervolgens de kroeg op haar kop te zetten. De meiden zonder verenigingshuis of dispuutshuis kwamen samen om zo toch een geslaagde kerstavond te kunnen vieren. Terwijl menig lid in een trui liep, liepen de bewoners van het geliefde AGK rond met een geïmproviseerde kerstboom op hun hoofd. En je raadt het al, na de woensdag komt de aller mooiste dag van de week: donderdag. De dag waarop iedereen de laatste loodjes inzet, de dag waarop er gretig gezoend wordt onder de mistletoe, de dag dat niemand de kroeg alleen verlaat en de dag waarop de kerstweek volledig wordt uitgespeelt. De avond begon met een heerlijk verzorgd drie gangen diner, aller eerst een tomaten soepje met brood. Vervolgens kregen we boerenkool met rookworst en jus, want een goede bodem is cruciaal, en als afsluiter geroosterd suikerbrood met vanille ijs. Toen onze magen gevuld waren en de stiekeme kriebels de overhand kregen vertrokken we naar de kroeg. De inmiddels iets minder mooi versierde kroeg waar de geur van bier onvermijdelijk was, stond vol met dispuutstruien en gilde truien. Voor de aller laatste avond genoten we van kerst muziek en van elkaar. Want ach, vanaf vrijdag hebben we twee weken om weer tot rust te komen. Al met al, het was een zeer geslaagde kerstweek waarin alle verlangens en wensen tot zijn recht kwamen.

EEN GROOT AVONTUUR
Waar zal ik eens beginnen.. Ongeveer 3 maanden geleden begon een geweldige avontuur voor mij. Ik mocht met de Grand Tour van Stenden 5 maanden(!!) in het buitenland studeren, en dat is niet zo maar het buitenland. Nee, de afgelopen 2,5e maand heb ik mogen doorbrengen in het prachtige Thailand en ik ben inmiddels begonnen aan mijn 2,5e maand Bali, om mijn grand tour nog even mooi en zonnig af te sluiten. Helaas is het zonnige gedeelte niet helemaal waar, aangezien we nu in het regenseizoen zitten waardoor het eigenlijk 3 kwart van de dag alleen maar regent en onweert..
Dat ik dit wilde doen stond eigenlijk in mijn begin periode van Stenden al vast. De landen waren duidelijk alleen de minors moest ik nog uitkiezen. Ik ben uiteindelijk voor marketing and management in Asia en Spa business strategy gegaan.
Naast dat de minors me erg bevallen, bevalt het reizen (waar ik eigenlijk echt voor kwam) me ook enorm. Ik heb al zoveel mogen zien, doen en meemaken. Van olifanten voeren en wassen in Kanchanaburi tot een vrije val van 40 meter maken in de jungle van Chiang Mai, en van 3 uur lang in de zon liggen bakken naar 3 uur lang je huis niet uitkunnen omdat de elektriciteit is uitgevallen en er een plas regen van ongeveer een halve meter voor de deur ligt.
Grand tour is een groot avontuur, niet alleen door alle nieuwe ervaringen maar ook omdat je niet alle gebeurtenissen zelf in de hand hebt. In Thailand kwamen we bijvoorbeeld precies in de rouwperiode van de overleden koning, waardoor we zelfs voor een week Bangkok hebben moeten verlaten omdat dit zo een onvoorspelbare week zou worden. En inmiddels zitten we in Bali, waar een van de grootste vulkanen van het eiland op het punt staat om uit te barsten. Dit zijn gebeurtenissen waar je totaal geen invloed op hebt en die je grand tour nog net een tandje spannender maken.
Ik zou graag al mijn belevingen en ervaringen met jullie delen maar ik denk dat mijn blog dan iets te lang wordt.
Desondanks al mijn gave avonturen heb ik ook wel weer zin om terug te gaan naar Nederland en kan ik niet wachten om iedereen weer te zien! Tot over 2 maandjes!
Dikke kus,
Marlou